Play Copy
وَ اِذَاۤ اَنۡعَمۡنَا عَلَی الۡاِنۡسَانِ اَعۡرَضَ وَ نَاٰ بِجَانِبِہٖ ۚ وَ اِذَا مَسَّہُ الشَّرُّ فَذُوۡ دُعَآءٍ عَرِیۡضٍ ﴿۵۱﴾

51. اور جب ہم انسان پر انعام فرماتے ہیں تو وہ منہ پھیر لیتا ہے اور اپنا پہلو بچا کر ہم سے دور ہو جاتا ہے اور جب اسے تکلیف پہنچتی ہے تو لمبی چوڑی دعا کرنے والا ہو جاتا ہےo

51. And when We bestow a favour upon man, he turns his face away and, keeping withdrawn, strides far from Us. And when distress touches him, he entreats with lengthy prayers.

51. Waitha anAAamna AAala alinsani aAArada wanaa bijanibihi waitha massahu alshsharru fathoo duAAain AAareedin

51. Og når Vi viser gunst mot mennesket, vender han seg bort og trekker seg vekk. Men når han blir hjemsøkt av noen lidelse, da ber han lange, brede skuddbønner.

51. और जब हम इंसान पर इन्आम फरमाते हैं तो वोह मुंह फेर लेता है और अपना पहलू बचाकर हमसे दूर हो जाता है और जब उसे तक्लीफ पहुंचती है तो लम्बी चौड़ी दुआ करने वाला हो जाता है।

৫১. আর যখন আমরা মানুষের প্রতি অনুগ্রহ করি তখন সে মুখ ফিরিয়ে নেয় এবং নিজেকে গুটিয়ে আমাদের থেকে দূরে সরে যায়। আর যখন তাকে দুঃখ-দুর্দশা স্পর্শ করে তখন সে দীর্ঘ প্রার্থনায় মগ্ন হয়।

(فُصِّلَت - - حٰم السَّجْدَة، 41 : 51)