Play Copy
وَ ذَاالنُّوۡنِ اِذۡ ذَّہَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ اَنۡ لَّنۡ نَّقۡدِرَ عَلَیۡہِ فَنَادٰی فِی الظُّلُمٰتِ اَنۡ لَّاۤ اِلٰہَ اِلَّاۤ اَنۡتَ سُبۡحٰنَکَ ٭ۖ اِنِّیۡ کُنۡتُ مِنَ الظّٰلِمِیۡنَ ﴿ۚۖ۸۷﴾

87. اور ذوالنون (مچھلی کے پیٹ والے نبی علیہ السلام کو بھی یاد فرمائیے) جب وہ (اپنی قوم پر) غضبناک ہو کر چل دیئے پس انہوں نے یہ خیال کر لیا کہ ہم ان پر (اس سفر میں) کوئی تنگی نہیں کریں گے پھر انہوں نے (دریا، رات اور مچھلی کے پیٹ کی تہہ در تہہ) تاریکیوں میں (پھنس کر) پکارا کہ تیرے سوا کوئی معبود نہیں تیری ذات پاک ہے، بیشک میں ہی (اپنی جان پر) زیادتی کرنے والوں میں سے تھاo

87. And (also remember) Dhu al-Nun (the Prophet whom the fish swallowed) when he went away enraged (at his people). So he thought that We would not cause him any distress (during that journey). Then he cried out (entangled) in (the layers of) the darkness (of night, under the sea and in the fish belly): ‘There is no God except You. Glory be to You! Surely, I was of those who wrong (their souls).’

87. Watha alnnooni ith thahaba mughadiban fathanna an lan naqdira AAalayhi fanada fee alththulumati an la ilaha illa anta subhanaka innee kuntu mina alththalimeena

87. Og (kom i hu) żon-Nōn (profeten som hvalfisken slukte [Jonas]), da han gikk sin vei rasende (på folket sitt). Han trodde at Vi ikke ville utsette ham for noen plage (under reisen), men så ropte han (fanget) i (havets, nattens og hvalfiskens mages lagvise) mørke: «Ingen er tilbedelsesverdig unntatt Deg! Hellig er Du! Sannelig, det var jeg som var av dem som gjør urett (mot sin egen sjel)!»

87. और ज़ुन्नून (मछली के पेट वाले नबी अ़लैहिस्सलाम को भी याद फरमाइए) जब वोह (अपनी क़ौम पर) ग़ज़बनाक होकर चल दिए पस उन्होंने ये ख़याल कर लिया कि हम उन पर (उस सफर में) कोई तंगी नहीं करेंगे फिर उन्होंने (दरिया, रात और मछली के पेट की तह-दर-तह) तारीकियों में (फंस कर) पुकारा कि तेरे सिवा कोई माबूद नहीं तेरी ज़ात पाक है, बेशक मैं ही (अपनी जान पर) ज़ियादती करने वालों में से था।

৮৭. আর জুন-নূন (মাছের পেটে অবস্থানকারী নবী আলাইহিস সালামকেও স্মরণ করুন) যখন তিনি (নিজের সম্প্রদায়ের উপর) রাগান্বিত হয়ে চলে গিয়েছিলেন। অতঃপর তিনি এ ধারণা করেছিলেন যে, আমরা তাঁকে (এ সফরে) কোনো সংকটে ফেলবো না। আর তিনি (সাগর, রাত এবং মাছের পেটে স্তরের পর স্তর) অন্ধকারে (ফেঁসে) ডাকলেন, ‘তুমি ব্যতীত কোনো উপাস্য নেই, তোমার সত্তা পূতঃপবিত্র। নিশ্চয়ই আমিই (নিজের প্রতি) সীমালঙ্ঘনকারীদের অন্তর্ভুক্ত।’

(الْأَنْبِيَآء، 21 : 87)