Play Copy
وَ اِذۡ اَخَذَ رَبُّکَ مِنۡۢ بَنِیۡۤ اٰدَمَ مِنۡ ظُہُوۡرِہِمۡ ذُرِّیَّتَہُمۡ وَ اَشۡہَدَہُمۡ عَلٰۤی اَنۡفُسِہِمۡ ۚ اَلَسۡتُ بِرَبِّکُمۡ ؕ قَالُوۡا بَلٰی ۚۛ شَہِدۡنَا ۚۛ اَنۡ تَقُوۡلُوۡا یَوۡمَ الۡقِیٰمَۃِ اِنَّا کُنَّا عَنۡ ہٰذَا غٰفِلِیۡنَ ﴿۱۷۲﴾ۙ

172. اور (یاد کیجئے!) جب آپ کے رب نے اولادِ آدم کی پشتوں سے ان کی نسل نکالی اور ان کو انہی کی جانوں پر گواہ بنایا (اور فرمایا:) کیا میں تمہارا رب نہیں ہوں؟ وہ (سب) بول اٹھے: کیوں نہیں! (تو ہی ہمارا رب ہے،) ہم گواہی دیتے ہیں تاکہ قیامت کے دن یہ (نہ) کہو کہ ہم اس عہد سے بے خبر تھےo

172. And (call to mind) when your Lord brought forth the human race from the loins of the Children of Adam and made them bear testimony to their own souls (and said:) ‘Am I not your Lord?’ They (all) said: ‘Why not! We bear witness (that You alone are our Lord.’ This He did) lest you should say on the Day of Resurrection: ‘We were unaware of this promise.’

172. Waith akhatha rabbuka min banee adama min thuhoorihim thurriyyatahum waashhadahum AAala anfusihim alastu birabbikum qaloo bala shahidna an taqooloo yawma alqiyamati inna kunna AAan hatha ghafileena

172. Og (kom i hu) den gang da Herren din tok ut etterslekten fra Adams barns lender og gjorde dem til vitner overfor deres egen sjel (og sa): «Er ikke Jeg Herren deres?» De svarte (alle i kor): «Selvfølgelig, vi bevitner (at det er Du som er vår Herre)!» Dette for at dere ikke skal si på oppstandelsens dag: «Vi var uoppmerksomme på dette løftet!»

172. और (याद कीजिए!) जब आपके रब ने औलादे आदम की पुश्तों से उनकी नस्ल निकाली और उनको उन्ही की जानों पर गवाह बनाया (और फरमाया:) क्या मैं तुम्हारा रब नहीं हूं? वोह (सब) बोल उठे: क्यों नहीं? (तू ही हमारा रब है,) हम गवाही देते हैं ताकि क़ियामत के दिन ये (न) कहो कि हम इस अ़हद से बे ख़बर थे।

১৭২. আর (স্মরণ করুন!) যখন আপনার প্রতিপালক আদম সন্তানদের পৃষ্ঠদেশ থেকে তাদের বংশধরদেরকে বের করলেন এবং তাদেরকে তাদের নিজেদের জন্যে সাক্ষী বানালেন (এবং বললেন), ‘আমি কি তোমাদের প্রতিপালক নই?’ তারা (সকলে) বলে উঠলো, ‘কেন নয়! (তুমিই আমাদের প্রতিপালক!)’। আমরা সাক্ষ্য দিচ্ছি যাতে কিয়ামতের দিন এ কথা (না) বলো যে, ‘আমরা এ অঙ্গীকার সম্পর্কে উদাসীন ছিলাম’।

(الْأَعْرَاف، 7 : 172)