Play Copy
وَ اتَّبَعُوۡا مَا تَتۡلُوا الشَّیٰطِیۡنُ عَلٰی مُلۡکِ سُلَیۡمٰنَ ۚ وَ مَا کَفَرَ سُلَیۡمٰنُ وَ لٰکِنَّ الشَّیٰطِیۡنَ کَفَرُوۡا یُعَلِّمُوۡنَ النَّاسَ السِّحۡرَ ٭ وَ مَاۤ اُنۡزِلَ عَلَی الۡمَلَکَیۡنِ بِبَابِلَ ہَارُوۡتَ وَ مَارُوۡتَ ؕ وَ مَا یُعَلِّمٰنِ مِنۡ اَحَدٍ حَتّٰی یَقُوۡلَاۤ اِنَّمَا نَحۡنُ فِتۡنَۃٌ فَلَا تَکۡفُرۡ ؕ فَیَتَعَلَّمُوۡنَ مِنۡہُمَا مَا یُفَرِّقُوۡنَ بِہٖ بَیۡنَ الۡمَرۡءِ وَ زَوۡجِہٖ ؕ وَ مَا ہُمۡ بِضَآرِّیۡنَ بِہٖ مِنۡ اَحَدٍ اِلَّا بِاِذۡنِ اللّٰہِ ؕ وَ یَتَعَلَّمُوۡنَ مَا یَضُرُّہُمۡ وَ لَا یَنۡفَعُہُمۡ ؕ وَ لَقَدۡ عَلِمُوۡا لَمَنِ اشۡتَرٰىہُ مَا لَہٗ فِی الۡاٰخِرَۃِ مِنۡ خَلَاقٍ ۟ؕ وَ لَبِئۡسَ مَا شَرَوۡا بِہٖۤ اَنۡفُسَہُمۡ ؕ لَوۡ کَانُوۡا یَعۡلَمُوۡنَ ﴿۱۰۲﴾

102. مزید برآں وہ (یہود) اُس جھوٹ کی بھی پیروی کرتے تھے جسے شیاطین نے سلیمان (علیہ السلام) کی سلطنت کے حوالے سے گھڑ لیا تھا۔ حالاں کہ سلیمان (علیہ السلام) نے (کوئی) کفر نہیں کیا تھا بلکہ کفر تو شیطانوں نے کیا تھا۔ وہ لوگوں کو جادو سکھاتے تھے۔ اور یہ (جادو کا علم) شہر بابل میں ہاروت اور ماروت (نامی) دو فرشتوں پر نہیں اتارا گیا تھا۔ اور نہ وہ دونوں کسی کو (پیشگی تنبیہ کے بغیر) کچھ سکھاتے تھے یہاں تک کہ کہہ دیتے کہ ہم تو محض آزمائش (کے لیے) ہیں، سو تم (اس پر اِعتقاد رکھ کر) کافر نہ بنو۔ اِس کے باوجود وہ (یہودی) ان دونوں سے ایسا (منتر) سیکھتے تھے جس کے ذریعے شوہر اور اُس کی بیوی کے درمیان جدائی ڈال دیتے، حالاں کہ وہ اس کے ذریعے کسی کو بھی نقصان نہیں پہنچا سکتے تھے مگر اللہ ہی کے حکم سے۔ اور یہ لوگ ان سے وہی چیزیں سیکھتے جو ان کے لیے ضرر رساں ہوتیں اور انہیں نفع نہ پہنچاتیں۔ اور انہیں (یہ بھی) یقیناً معلوم تھا کہ جو کوئی اس (کفر یا جادو ٹونے) کا خریدار بنا تو اس کے لیے آخرت میں کوئی حصہ نہیں (ہوگا)۔ اور وہ بہت ہی بری چیز ہے جس کے بدلے میں انہوں نے اپنی جانوں (کی حقیقی بہتری یعنی اُخروی فلاح) کو بیچ ڈالا۔ کاش! وہ اس (سودے کی حقیقت) کو جانتےo

102. Moreover, they follow what the devils fabricated about the kingdom of Sulayman (Solomon). Not that Sulayman (Solomon) himself was faithless, but it was the devils who were faithless. They used to teach people black magic. And it was not sent down upon the two angels named Harut and Marut in Babylon. Yet, these two never taught anyone (anything) without first warning him: ‘We are only a temptation (to test you); do not renounce your faith (by putting trust in black magic).’ However, they learnt (the black magic) from both of them by which they could cause separation between husband and wife, although they harm no one with it except by Allah’s Leave. They learn what harms them and does not profit them. Though they certainly know that anyone who buys it has no share in the Hereafter. Most evil is that for which they sold their souls. Had they known (this)!

102. WaittabaAAoo ma tatloo alshshayateenu AAala mulki sulaymana wama kafara sulaymanu walakinna alshshayateena kafaroo yuAAallimoona alnnasa alssihra wama onzila AAala almalakayni bibabila haroota wamaroota wama yuAAallimani min ahadin hatta yaqoola innama nahnu fitnatun fala takfur fayataAAallamoona minhuma ma yufarriqoona bihi bayna almari wazawjihi wama hum bidarreena bihi min ahadin illa biithni Allahi wayataAAallamoona ma yadurruhum wala yanfaAAuhum walaqad AAalimoo lamani ishtarahu ma lahu fee alakhirati min khalaqin walabisa ma sharaw bihi anfusahum law kanoo yaAAlamoona

102. Og de (jødene) begynte å følge det (svart magi) som djevlene pleide å framsi under Salomos herredømme. Salomo var ikke vantro (på noen som helst måte), det var faktisk djevlene som var vantro. De pleide å lære bort trolldom til folket og begynte også å følge den (trolldommen), som ble sendt ned til to engler ved navn Hārōt og Mārōt i byen Babylon. Ingen av de to lærte bort noe som helst til noen før de hadde sagt: «Vi er kun (for) fristelse, bli derfor ikke vantro (ved å tro på den).» Til tross for det pleide de (jødene) å lære slik (svart magi) av dem begge, ved den førte de til atskillelse mellom ektemann og hustru, enda de ikke kan skade noen ved den unntatt med Allahs befaling. Og de lærer kun ting som er skadelig for dem og ikke bringer dem noen profitt. Og sannelig, de visste (også) at den som ville kjøpe denne (svarte magien eller vantroen), ikke ville ha noen del i det hinsidige. Og svært elendig er det de har solgt sin sjel for (deres virkelige bedring, altså deres sanne framgang). Om de bare visste (sannheten om denne handelen)!

102. मज़ीद बर-आं वो (यहूद) उस झूट की भी पैरवी करते थे जिसे शयातीन ने सुलैमान (अ़लैहिस्सलाम) की सल्तनत के हवाले से घड़ लिया था। हालांकि सुलैमान (अ़लैहिस्सलाम) ने (कोई) कुफ्र नहीं किया था बल्कि कुफ्र तो शैतानों ने किया था। वो लोगों को जादू सिखाते थे। और ये (जादू का इल्म) शहर बाबिल में हारूत और मारूत (नामी) दो फरिश्तों पर नहीं उतारा गया था और न वो दोनों किसी को पेशगी तम्बीह केबग़ैर कुछ सिखाते थे (यहां तक कि कह देते) कि हम तो महज़ आज़माइश (केलिये) हैं, सो तुम (इस पर ऐतिक़ाद रखकर) काफिर न बनो। इसके बावुजूद वो (यहूदी) उन दोनों से ऐसा (मन्तर) सीखते थे जिसके ज़रीये शौहर और उसकी बीवी के दर्मियान जुदाई डाल देते, हालांकि वो इसकेज़रीए किसी को भी नुक़्सान नहीं पहुंचा सकते थे मगर अल्लाह ही कहुक्म से। और ये लोग उनसे वही चीज़ें सीखते जो उनकेलिये ज़रर रसां होतीं और उन्हें नफा न पहुंचातीं। और उन्हें (ये भी) यक़ीनन मालूम था कि जो कोई इस (कुफ्र या जादू टोने) का ख़रीदार बना तो उसकेलिये आख़िरत में कोई हिस्सा नहीं (होगा) । और वो बहुत ही बुरी चीज़ है जिसकेबदले में उन्होंने अपनी जानों (की हक़ीक़ी बेहतरी यानी उख़्रवी फलाह) को बेच डाला। काश! वो इस (सौदे की हक़ीक़त) को जानते।

১০২. অধিকন্তু এরা (এ ইহুদীরা তো ঐ) মিথ্যারই অনুসরণ করতো যা সুলাইমান (আলাইহিস সালাম)-এঁর রাজত্বের সূত্রে শয়তান উদ্ভাবন করেছিল, অথচ সুলাইমান (আলাইহিস সালাম কোনোই) কুফরী করেননি, বরং কুফরী তো করেছিল শয়তান। সে মানুষকে যাদু শেখাতো আর (এ যাদুর জ্ঞান) বাবেল শহরে হারূত ও মারূত (নামক) দু’ফেরেশতার উপর অবতীর্ণ হয়েছিল। তারা উভয়ে পূর্ব সতর্কতা ছাড়া কাউকে কিছুই শেখাতো না, তবে বলে দিত, ‘আমরা তো কেবল পরীক্ষা (-এর জন্যে)। সুতরাং তোমরা (এর উপর বিশ্বাস করে) কাফের হয়ে যেও না।’ এতদসত্বেও সেসব (ইহুদী) এ দু’জনের নিকট থেকে এমন কিছু (মন্ত্র) শিখেছিল যার মাধ্যমে তারা স্বামী-স্ত্রীর মাঝে বিচ্ছেদ সৃষ্টি করতো; অথচ আল্লাহ্‌র নির্দেশ ব্যতীত তারা এর মাধ্যমে কাউকেই ক্ষতিগ্রস্ত করতে পারতো না। আর ওইসব লোক তাদের থেকে এমন কিছুই শিখতো যা তাদের জন্যে ক্ষতিকর এবং কোনো উপকারে আসতো না। তাদের (এও) জানা ছিল যে, যে-ই একে (এ কুফরী অথবা যাদুটোনা) ক্রয় করে, পরকালে তার কোনো অংশ থাকবে না। তা খুবই মন্দ বিষয় যার পরিবর্তে তারা স্বীয় আত্মাকে (অর্থাৎ আত্মার প্রকৃত কল্যাণ, মানে পরকালীন সফলতা) বিক্রয় করেছে। হায়! যদি তারা এ (ব্যবসার প্রকৃত সত্য) জানতো!

(الْبَقَرَة، 2 : 102)