Play Copy
وَ اِذَاۤ اَنۡعَمۡنَا عَلَی الۡاِنۡسَانِ اَعۡرَضَ وَ نَاٰ بِجَانِبِہٖ ۚ وَ اِذَا مَسَّہُ الشَّرُّ کَانَ یَــُٔوۡسًا ﴿۸۳﴾

83. اور جب ہم انسان پر (کوئی) انعام فرماتے ہیں تو وہ (شکر سے) گریز کرتا اور پہلو تہی کر جاتا ہے اور جب اسے کوئی تکلیف پہنچ جاتی ہے تو مایوس ہو جاتا ہے (گویا نہ شاکر ہے نہ صابر)o

83. And when We bestow upon man (some) blessing, he turns away (from gratitude) and escapes, but when some distress comes upon him, he despairs (i.e., he is neither grateful nor patient).

83. Waitha anAAamna AAala alinsani aAArada wanaa bijanibihi waitha massahu alshsharru kana yaoosan

83. Og når Vi viser mennesket noen gunst, vender han seg bort (fra takknemlighet) og trekker seg unna. Men når det når ham noen lidelse, mister han alt håp (han er verken takknemlig eller tålmodig).

83. और जब हम इंसान पर (कोई) इन्आम फरमाते हैं तो वोह (शुक्र से) गुरेज़ करता और पहलू तही कर जाता है और जब उसे कोई तक्लीफ पहुंच जाती है तो मायूस हो जाता है (गोया न शाकिर है न साबिर) ।

৮৩. আর যখন আমরা মানুষের প্রতি (কোনো) অনুগ্রহ করি, তখন সে (কৃতজ্ঞতা থেকে) পলায়ন করে এবং পার্শ্বে ফিরে যায়। আর যখন তাকে কোনো কষ্টে পেয়ে বসে, তখন সে নিরাশ হয়ে যায় (অর্থাৎ না সে কৃতজ্ঞতা আদায়কারী আর না সে ধৈর্যশীল)।

(الْإِسْرَاء - - بَنِيْ إِسْرَآءِيْل، 17 : 83)