Play Copy
مَا قُلۡتُ لَہُمۡ اِلَّا مَاۤ اَمَرۡتَنِیۡ بِہٖۤ اَنِ اعۡبُدُوا اللّٰہَ رَبِّیۡ وَ رَبَّکُمۡ ۚ وَ کُنۡتُ عَلَیۡہِمۡ شَہِیۡدًا مَّا دُمۡتُ فِیۡہِمۡ ۚ فَلَمَّا تَوَفَّیۡتَنِیۡ کُنۡتَ اَنۡتَ الرَّقِیۡبَ عَلَیۡہِمۡ ؕ وَ اَنۡتَ عَلٰی کُلِّ شَیۡءٍ شَہِیۡدٌ ﴿۱۱۷﴾

117. میں نے انہیں سوائے اس (بات) کے کچھ نہیں کہا تھا جس کا تو نے مجھے حکم دیا تھا کہ تم (صرف) اللہ کی عبادت کیا کرو جو میرا (بھی) رب ہے اور تمہارا (بھی) رب ہے، اور میں ان (کے عقائد و اعمال) پر (اس وقت تک) خبردار رہا جب تک میں ان لوگوں میں موجود رہا، پھر جب تو نے مجھے اٹھا لیا تو تو ہی ان (کے حالات) پر نگہبان تھا، اور تو ہر چیز پر گواہ ہےo

117. I said to them nothing except (that) which You ordered me to say: Worship (only) Allah, Who is my Lord and your Lord (too). And I kept a vigilant watch over (their beliefs and actions) so long as I was amongst them. But when You lifted me up, then You alone watched over their (affairs), and You are a Witness to everything.

117. Ma qultu lahum illa ma amartanee bihi ani oAAbudoo Allaha rabbee warabbakum wakuntu AAalayhim shaheedan ma dumtu feehim falamma tawaffaytanee kunta anta alrraqeeba AAalayhim waanta AAala kulli shayin shaheedun

117. Jeg sa ikke noe annet til dem enn det som var meg befalt av Deg å si: 'Tilbe kun Allah, Herren min og Herren deres!' Og jeg var underrettet om dem (deres trosoverbevisning og handlinger) så lenge jeg var blant dem, men da Du løftet meg opp, var det Du alene som var vokter over dem (av deres tilstand), og Du er vitne til alle ting.

117. मैंने उन्हें सिवाए इस (बात) के कुछ नहीं कहा था जिसका तूने मुझे हुक्म दिया था कि तुम (सिर्फ़) अल्लाह की इबादत किया करो जो मेरा (भी) रब है और तुम्हारा (भी) रब है और मैं उन (के अ़क़ाइदो आमाल) पर (उस वक़्त तक) ख़बरदार रहा जब तक मैं उन लोगों में मौजूद रहा। फिर जब तूने मुझे उठा लिया तो तूही उन (के हालात) पर निगेहबान था, और तू हर चीज़ पर गवाह है।

১১৭. আমি তাদেরকে এ (বিষয়) ব্যতীত কিছুই বলিনি যার নির্দেশ তুমি আমাকে দিয়েছিলে, “তোমরা (কেবল) আল্লাহ্‌রই ইবাদত করো, যিনি আমার(ও) প্রতিপালক এবং তোমাদের(ও) প্রতিপালক”। আর আমি তাদের (আকীদা ও আমলের) উপর (সে সময় পর্যন্ত) সতর্ক প্রহরারত ছিলাম, যতক্ষণ পর্যন্ত আমি সেসব লোকের মাঝে বিদ্যমান ছিলাম। অতঃপর যখন তুমি আমাকে উঠিয়ে নিলে, তখন তুমিই তাদের (অবস্থার) উপর প্রহরী ছিলে। আর তুমি সর্ব বিষয়ে সাক্ষী।

(الْمَآئِدَة، 5 : 117)